Pracownia HORYZONTY w sytuacji Covid-19
Od dnia 1 czerwca 2020 r. terapeuci w Pracowni HORYZONTY wracają do pracy w kontakcie bezpośrednim z pacjentami.
Prosimy o zapoznanie się z informacjami dot. środków ostrożności.
Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Dynamiczna (Intensive Short-Term Dynamic Psychotherapy) staje się obecnie coraz bardziej popularna na świecie za sprawą licznych badań naukowych, które dowodzą jej skuteczności zarówno w redukcji objawów chorobowych, jak i ustanawianiu trwałej zmiany wewnętrznych schematów (np. Allan Abbas, Patricia Coughlin, Allen Kalpin).
Ta niezwykle inspirująca metoda łączy w sobie zdobycze dwóch szkół psychoterapii - psychodynamicznej i poznawczej. Jej twórcami są uznani psychoterapeuci, David Malan, który dał jej podstawy teoretyczne i Habib Davanloo, który opracował narzędzia wykorzystywane w procesie terapeutycznym. W latach 60. ubiegłego wieku Davanloo w oparciu o analizę dziesiątków własnych nagrań sesji terapii wybrał te interwencje, które okazały się najbardziej skuteczne w procesie zmiany jego pacjentów i opracował drogę do bezpiecznego i skutecznego dotarcia do świata ich nieświadomych potrzeb, pragnień i uczuć . Nazwał tę drogę Centralną Dynamiczną Sekwencją.
Założenia ISTDP opierają się na dwóch fundamentalnych teoriach psychologicznych - Freudowskiej teorii strukturalnej oraz teorii przywiązania Jona Bowlby'ego. Ten brytyjski naukowiec i psychoanalityk zwrócił uwagę na kluczową rolę środowiska w powstawaniu psychopatologii (psychoanaliza kładła tu nacisk na świat dziecięcych fantazji bardziej niż rzeczywistych zdarzeń).
Na podstawie obserwacji dzieci, badań empirycznych, oraz badań Konrada Lorenza na zwierzętach ukuł teorię, według której więź pomiędzy dzieckiem i opiekunem jest zakorzeniona w biologii i to ona jest podstawą więzi psychicznej (psychicznej potrzeby bliskości z matką/opiekunką), która ma gwarantować "bezpieczną bazę", czyli bezpieczeństwo, wsparcie i przetrwanie.
Idąc tym tropem, Mary Ainsworth, która współpracowała z Bowlbym, wyodrębniła 4 style przywiązania u dzieci. Bezpieczne/ufne, to takie, gdzie matka jest "bezpieczną bazą", odzwierciedla dziecko, reaguje na jego płacz, koi, a dziecko przeżywa siebie jako godne jej uwagi i miłości, i następnie przenosi ten sposób patrzenia również na inne relacje. Ponadto: lękowo-unikające, lękowo-ambiwalentne i zdezorganizowane, w których niedostrojenie opiekuna do dziecka w różny sposób powoduje poczucie zagrożenia i/lub chaosu. Dziecko tłumi własne potrzeby i uczucia, spostrzega siebie jako niegodne miłości. Jednak mimo wszelkich zaniedbań, jakich dziecko doświadcza, dąży ono do tego, aby utrzymać więź ze swoim opiekunem. Dlatego też te pierwsze wzorce relacyjne są odporne na zmianę, tym bardziej, że są przenoszone na inne, nowe już relacje w dorosłym życiu.
Celem Intensywnej Krótkoterminowej Psychoterapii Psychodynamicznej (ISTDP) jest bezpieczny powrót do źródeł traumy pacjenta, która zapoczątkowała niewłaściwy wzorzec przywiązania, w ścisłej i aktywnej współpracy z psychoterapeutą. Kiedy zapomniane uczucia i potrzeby zostaną przepracowane, tj. przeżyte i zrozumiane, otwiera się szansa na przebudowę wewnętrznego wzorca bycia w bliskiej i autentycznej relacji z samym sobą i z innymi ludźmi.
- Wiemy, że dla osób decydujących się na podjęcie psychoterapii liczą się trwałe efekty: w tej unikalnej formie leczenia poprzez psychoterapię możliwe jest dotarcie do głębokich, nieświadomych treści psychiki, jak pragnienia i uczucia, które do tej pory pozostawały wyparte i stłumione, wpływając na wykształcenie się destrukcyjnych mechanizmów funkcjonowania w świecie wewnętrznym (intrapsychicznym) i zewnętrznym, nierzadko powodując powstanie i utrzymywanie się uciążliwych objawów chorobowych. Dzięki tej formie leczenia treści te mogą zostać odkryte, przeżyte i zrozumiane, a osiągnięta zmiana głęboka i trwała.
- Szanujemy czas i możliwości finansowe naszych pacjentów: dlatego proponujemy taką formę terapii, w której w stosunkowo krótkim czasie można osiągnąć redukcję objawów chorobowych, tj. lękowych, lękowo-depresyjnych, wywołanych depresją reaktywną (inną niż endogenna choroba psychiczna), depresyjnych nawracających, dystymicznych, dysocjacyjnych, somatyzacyjnych, adaptacyjnych. Dłuższego czasu wymaga praca nad zmianą wewnętrznych wzorców przywiązania, jednak cały proces zwykle zamyka się w ciągu 40 spotkań. Dłużej może trwać w szczególnych przypadkach.
- Rozumiemy i uznajemy różne przeszkody zewnętrzne: w pracy ISTDP liczy się przede wszystkim zaangażowanie pacjenta w swój proces terapeutyczny, dlatego, jeśli ono istnieje, dopuszczamy możliwość odbywania sesji w nieregularnych odstępach czasu, w przypadku dojeżdżania z innego miasta lub z zagranicy, szczególnego charakteru pracy, związanego z częstymi wyjazdami, czy jakichkolwiek innych powodów, wymagających elastyczności lub sesji zblokowanych (np. dwa dni po 180 min.).
Możliwy jest też inny układ sesji, dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Intensywna - podczas sesji terapeutycznej zarówno terapeuta przyjmuje bardzo aktywną postawę, jak i zachęca do tego swojego pacjenta. W tej parze każdy ma swoje 100 procent odpowiedzialności. Bierność tu nie działa. Również samo zwierzanie się nie wystarczy, aby pomóc ani by skutecznie i najszybciej, jak to możliwe, skorzystać z pomocy.
Wymiana pomiędzy dwojgiem siedzących naprzeciwko siebie osób jest stała i intensywna. Terapeuta posługuje się konkretnymi, specyficznymi narzędziami, które stosuje w określonej kolejności i strukturze. Bywa, że jasno i zdecydowanie zajmuje stanowisko, gdy sytuacja tego wymaga. Od pacjenta oczekuje się motywacji własnej, pracy na sesji i obserwowania siebie pomiędzy sesjami: swoich myśli, zachowań i reakcji płynących z ciała, aby możliwa była kontynuacja przerwanego wątku na następnej sesji.
Krótkoterminowa - cały proces trwa najkrócej, jak to jest możliwe dla konkretnej osoby. Rozpoczyna się trwającą od 2 do 3 godzin "sesją próbną", podczas której terapeuta dokonuje psychodiagnozy - ocenia poziom trudności pacjenta, i naturę tych trudności (problem), a także, wspólnie z pacjentem, uzgadnia cel i zadanie terapeutyczne, które przed nimi stoi.
Po tym spotkaniu obie strony decydują o podjęciu terapii. Pierwsza tura terapii to 10 spotkań, trwających od 75 do 90 minut (choć może się zdarzyć, że terapeuta umówi się z pacjentem na mniejszą ilość spotkań). Po 10 sesjach następuje podsumowanie dotychczasowych osiągnięć i, jeśli cel został osiągnięty - zakończenie terapii lub kontynuacja przez kolejne 10 sesji. Zwykle cały proces trwa od 10 do 40 spotkań.
Psychoterapia - podczas procesu terapii osoby w nią zaangażowane zajmują się światem wewnętrznym (intrapsychicznym) pacjenta. Terapeuta stara się poznać pacjenta poprzez serię pytań, unika dawania porad (choć czasem edukuje), przekonywania, nakłaniania, mówienia mu, co ma zrobić, jak żyć. Każdy z nas jest najlepszym ekspertem od swojego życia, choć często nie zdajemy sobie z tego sprawy. Psychoterapeuta pomaga swojemu pacjentowi w tym, aby odkrył go w sobie, ale decyzja na zmianę zawsze pochodzi od pacjenta.
Dynamiczna - Opiera się na założeniu, że podstawą objawów chorobowych, z którymi zgłaszają się pacjenci, jest konflikt pomiędzy nieświadomymi popędami, uczuciami i potrzebami a wewnętrznym cenzorem, który broni im dostępu do świadomości, i działania. Nabrzmiały konflikt rodzi lęk, czyli fizjologiczną reakcję na tyle nieprzyjemną, że organizm domaga się jej natychmiastowej redukcji. Następuje ona poprzez obrony i objawy, które często okazują się bardziej destrukcyjne od samej reakcji lękowej.
Dzięki przedarciu się przez reakcje obronne i dotarciu do ukrytych nieświadomych uczuć, pragnień i wspomnień oraz ich przepracowaniu redukują się objawy chorobowe, a zmiana, która zachodzi w procesie psychoterapii, staje się trwała.
Josette ten Have-de Labije – psycholog kliniczny, psychoterapeuta, superwizor ISTDP. Od 1990 roku prowadzi prywatną praktykę psychoterapeutyczną, najpierw w Holandii, obecnie w Niemczech (Berlin). Kieruje zaawansowanym szkoleniem psychoterapeutów ISTDP m.in. w Wielkiej Brytanii, Holandii i Niemczech. Jest członkiem Rady Dyrektorów IEDTA (Międzynarodowego Towarzystwa Psychoterapii Dynamicznej Opartej na Doświadczeniu). Wydaje poświęcony STDP biuletyn Ad Hoc: Practice and Theory. Współautorka książki „Mastering Intensive Short-term Dynamic Psychotherapy. A Roadmap to the Unconscious".
Jon Frederickson – psychoterapeuta, superwizor, wykładowca uniwersytecki. Założyciel ISTDP Institute w Waszyngtonie (http://www.istdpinstitute.com). Jest kierownikiem programu szkolenia w zakresie ISTDP w Washington School of Psychiatry, w Norweskim Towarzystwie ISTDP, a także w Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie. Autor licznych publikacji z zakresu psychoterapii psychoanalitycznej i krótkoterminowej psychoterapii psychodynamicznej, w tym opublikowanej w języku polskim książki „Współtworzenie zmiany. Skuteczne techniki terapii dynamicznej". W styczniu 2017 roku w USA ukaże się publikacja jego autorstwa skierowana do pacjentów „The Lies We Tell Ourselves".
dr Robert Neborsky – psychiatra, psychoterapeuta, superwizor. Wykłada psychiatrię na Wydziale Medycznym w UCSD. Jest honorowym profesorem psychiatrii na Wydziale Medycznym w UCLA w Kalifornii. Przewodniczący Kalifornijskiego Stowarzyszenia IS-TDP i Wiceprzewodniczący IEDTA (Międzynarodowego Towarzystwa Psychoterapii Dynamicznej Opartej na Doświadczeniu). W 2011 roku wyróżniony prestiżowym tytułem Distinguished Life Fellow przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA).
Prowadzi prywatną praktykę w Del Mar w Kalifornii. Współautor książki „Mastering Intensive Short-term Dynamic Psychotherapy. A Roadmap to the Unconscious".
dr Patricia Coughlin – psychoterapeuta, superwizor, psycholog kliniczny. Wykłada w Jefferson Medical School w USA, prowadzi tam też prywatną praktykę psychoterapeutyczną. Szkoli w zakresie ISTDP w USA i wielu krajach Europy, m.in. Szwecji, Norwegii i Polsce. W 2013 r. w języku polskim ukazała się jej książka „Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Dynamiczna". W tym roku autorka wydała kolejną pozycję „Maximizing Effectiveness in Dynamic Psychotherapy".
dr Allan Abbas – psychiatra, psychoterapeuta, nauczyciel, badacz. Jest wykładowcą psychiatrii i psychologii na Uniwersytecie Dalhousie w Halifaksie w Kanadzie, gdzie założył Centrum Emocji i Zdrowia. Jego głównym celem badań jest zastosowanie psychoterapii skoncentrowanej na emocjach, przede wszystkim ISTDP, w leczeniu trudnych do wyjaśnienia objawów somatycznych. Superwizuje i prowadzi warsztaty w USA i Europie.
HORYZONTY
ul. Wandy 11A/lok.2
03-949 Warszawa
email: horyzonty@istdp-terapia.pl